2015: NAJAARSTRIP NAAR DE ‘COSTA VERDE’ (week 4)


ZATERDAG 5 SEPTEMBER

Beginnen vandaag alweer aan de vierde week, wat gaat dat toch snel! Gisteravond werd de lucht erg dreigend, in de verte leek het wel of de lucht in brand stond. Uiteraard kwam daar weer regen uit, gelukkig lagen we al in bed. Ook vanochtend komt uit dezelfde hoek een donkere lucht onze kant op, deze keer vallen er maar een paar spetters. We rijden eerst naar Ortigueira en willen vanaf daar het rondje via Cariña en San Andrés de Teixido naar Cedeira, de AC-862/CP-6121, volgens onze reisgids een mooie niet ongevaarlijke route dicht langs de kust.

We zoeken de camperplaats in Cariña op, er staan geen reacties en op de NKC App en ook geen foto’s, we zijn benieuwd wat we aan zullen treffen. Verscholen in een bedrijventerreintje is een speciale plek voor campers gemaakt, een kleine parkeerplaats, weliswaar een prima overnachtingsplek maar geen plek voor ons  om te blijven staan, wel vinden we ook hier weer een gratis serviceplek met alles erop en eraan, dat kunnen de Spanjaarden als geen ander. Wij rijden even door naar de haven waar we een mooie plek vinden voor een koffiestop.

Weer verder is onze navigatie weer eens de weg kwijt en wil ons weer een steil smal straatje insturen. Dat doen we natuurlijk niet en komen uiteindelijk terecht op de weg die dwars door de bergen gaat. We komen niet ver, de weg is zeer slecht, ze hebben de bovenste laag van het asfalt verwijderd en het is één en al gaten, je krijgt het gevoel dat de camper uit elkaar rammelt, dit willen we niet en gaan terug!! We wilden het pelgrims kerkje in San Andrés de Teixido gaan bekijken, tip van onze campervrienden Siem en Franka, helaas we komen er niet!

Via Cedeiro rijden we richting Valdoviño en vinden het de hoogste tijd om op zoek te gaan naar een mooi plekje ergens aan of in de buurt van een strandje. De eerste afslag naar een Praya is wel erg steil, die slaan we dus maar over er zullen er vast nog wel meer komen. Even verderop zien we aan de overkant van een baai overal boven uitstekend campers staan, we gaan kijken of we ze kunnen vinden. We nemen de afslag Marnella de Riba en komen uit op een speciale parkeerplaats voor campers met een prachtig uitzicht over de baai, een plekje naar ons hart!

Na de lunch is er geen wolkje meer aan de lucht en zitten we achter de parasol uit de wind lekker in de zon, zalig!
Aan de andere van de baai is het gezellig druk op het strand, er zijn heel veel bodysurfers op het water en er zitten heel veel mensen te kijken en in de loop van de middag komen er steeds meer mensen bij. Er worden wedstrijden gehouden en zo te horen is het internationaal want de omroeper geeft zowel in het Spaans als in het Engels aanwijzingen en maakt na elke ronde in twee talen de uitslagen bekend. 


ZONDAG 6 SEPTEMBER

Na ons zondagse ontbijtje, deze keer met twee zacht gekookte eitjes, gaan we weer verder. We blijven weer zoveel mogelijk de kustlijn volgen, die uitzichten vervelen nooit. Via Valdovino en Ferrol rijden we richting La Coruña. Het is een echte ‘zon’dag, geen wolkje aan de lucht en de temperatuur loopt op naar 26 graden. Onze ‘miep’ weet de weg wel weer uit te zoeken, een smalle weg leidt ons door kleine dorpjes waar de huizen in allerlei kleuren geverfd zijn; rood, rose, oranje, mint groen, geel, blauw, etc., soms heel mooi, maar soms ook foei lelijk!

La Coruña halen we vandaag niet, 25 km ervoor stranden we in Bergondo, weer een mooie plek aan een baai met een strandje. Niet lang na ons komen de eerste Spanjaarden, de wat jongere mensen met kleine kinderen gaan naar het strandje en de wat oudere Spanjaarden blijven op het gras staan en zetten complete partytenten op. In de partytent voor ons staat zelfs een TV’tje, kunnen ze straks voetballen kijken, een handdoek met van F.C. Barcelona siert de tent! Wij genieten van de gezelligheid om ons heen en van een zonovergoten dag! Morgen weer??


MAANDAG 7 SEPTEMBER

De dag begint waar het gisteren eindigde, zonovergoten en we gaan op weg naar La Coruña , doen boodschappen bij de Lidl in Iñas en verzorgen de camper in Oleiros, weer z’n geweldige Spaans serviceplek waar je alles gratis kunt legen en vullen, we vragen ons echt af waarom ze in Nederland altijd zo moeilijk doen? En nu dan door naar La Coruña dat al in de oudheid van strategische waarde was. Het paddenstoelachtige schiereiland moet al van oudsher bewoond zijn geweest, toen zal het er heel anders hebben uitgezien! 

Feit is in ieder geval dat de Romeinen hier al in de tweede eeuw na chr. een vuurbaak plaatsten, het oudste vuurbaken voor de scheepvaart ter wereld en de voorloper van de huidige vuurtoren de ‘Torre de Hércules’. Deze vuurtoren is de oudste nog in werking zijnde vuurtoren ter wereld en staat op de Werelderfgoed lijst van de UNESCO! Via het park rondom de toren wandelen we naar boven en bekijken de ‘Torre’.



We hebben de camper op de parkeerplaats bij het ‘Aquarium Finisterrae’ staan en besluiten ook daar nog te gaan kijken. We komen net op tijd om te zien hoe buiten de zeehonden worden gevoerd en gemeten en genieten binnen van het grote aquarium waar allerlei soorten vissen in zwemmen en ook zien we hoe deze vissen door een duiker worden gevoerd met grote stukken vis die ze bijna heel doorslikken. Ze hebben niet alleen vissen die in de Atlantische Oceaan zwemmen maar ook een flink aantal mooi gekleurde tropische vissen.

Terug bij de camper gaan we eerst maar eens lunchen, het is half twee en we hebben wel trek in een broodje, we zetten de stoelen buiten en gaan er even lekker voor zitten, voor ons de oceaan en rechts van ons de ‘Torre de Hércules’. Na de lunch gaan we op zoek naar de camperplaats in San Pedro de Visma aan de zuidkant van La Coruña, we kiezen voor de mooie kustweg en 500 meter voor we op de camperplaats aankomen zien we direct aan de kust een prachtige plek, hier blijven we, de stoelen gaan naar buiten en we kunnen weer genieten. 

Voor het eerst deze reis de zon in de zee zien zakken op een bijzondere plek, zelfs de politie komt even kijken! Het is af en toe even wachten voor je weer aan de beurt bent, er zijn meer fotografen die een mooi plaatje willen schieten!







DINSDAG 8 SEPTEMBER

Ook vandaag worden we weer wakker onder een strak blauwe lucht. Op internet gezien dat het aan het eind van de week weer slechter gaat worden en voordat het zover is willen we, nadat we de Rias Atlas gerond hebben, nog naar Santiago de Compostella. Hoe we dat in gaan passen bekijken we nog wel.
Eerst maar weer eens zorgen dat we ons dagelijks brood binnen krijgen en de gasfles met LPG is gevuld en dan weer zoveel mogelijk langs de schitterende kust met z’n mooie baaien verder rijden.

Onderweg zien we op een voetstuk aparte hoge kleine smalle huisjes, het lijken kleine kapelletjes want elk huisje heeft zijn eigen kruisje!
We komen weer eens niet ver vandaag en stranden na zo’n 25 kilometer aan het strand in Caión. Hebben daar weer een prachtige plek en gaan toch weer van het mooie weer genieten, je weet maar nooit hoe lang dat nog kan. Niet lang na ons komt er nog een Nederlandse camper de parkeerplaats oprijden, de derde Nederlander die we, sinds we vertrokken, tegenkomen.

Het is erg onrustig in de omgeving. Het schijnt een feestdag van een heilige te zijn, welke weten we niet. Heel veel mensen lopen naar de kerk bovenop de berg en regelmatig wordt er knal vuurwerk afgestoken, de eerste knal is zo hard dat we er behoorlijk van schrikken, de tientallen knallen die later volgen zijn gelukkig iets minder heftig. De Nederlanders vertrekken in de loop van de middag, zij hebben geen zin in een Gallicisch feest dat meestal doorgaat tot midden in de nacht, die hebben ze al te vaak meegemaakt! Wij wachten het af!

Aan het eind van de middag is de zon achter een sluier verdwenen maar nog steeds komen er mensen naar het strand, ze hebben vast allemaal een vrije dag vandaag ter ere van de heilige ????????
’s Avonds pakken we nog even een terrasje aan het strand en worden getrakteerd op een dolfijnenshow, helaas ligt de camera nog in de camper en als Simon de camera opgehaald heeft zijn de dolfijnen weer verdwenen, een wijze les, ga nooit zonder camera op pad!! Van het feestgedruis hebben we weinig gemerkt, tien knallen rond een uurtje of elf, dat was alles!


WOENSDAG 9 SEPTEMBER

We halen het bezoek aan Santiago de Compostela een paar dagen naar voren, eigenlijk waren we nog niet zover maar de flexibiliteit van het camperen maakt dit soort wijzigingen altijd mogelijk. Zoals ik al schreef wordt het eind van de week weer wat slechter weer en om dan rond te lopen in Santiago lijkt ons niet zo’n succes. We verlaten even de Rias Atlas en komen daar later wel weer terug want dit prachtige gebied willen we beslist niet overslaan. Op de foto de camperplaats waar we vannacht stonden, gezien vanaf de Mirador.

Ook vandaag komen we weer diverse wandelaars tegen die richting de kerk op de berg gaan, een tweede pelgrimsdag? we zullen het niet weten want wij zijn inmiddels op weg naar Santiago de Compostela.
De meteorologen zijn niet te vertrouwen, hadden ze vandaag een redelijke dag voorspeld, nu zeggen ze 80% kans op regen!! We zien het wel als we in Santiago zijn of we vandaag of morgen de stad in gaan.


We zijn nog maar halverwege als het ineens grauw en grijs wordt en begint te miezeren, we zitten dan op ruim 400 meter hoogte en duidelijk in de wolken! Tegen de middag zijn we op de camperplaats in Milladoiro, zo’n zes kilometer ten zuidwesten van het centrum van Santiago, daar is het ook nat en zolang het nat is blijven we lekker in de camper. Een gemêleerd gezelschap op de camperplaats, Duitsers, Fransen, Portugezen, Spanjaarden en drie Nederlanders!



DONDERDAG 10 SEPTEMBER

Het is vanochtend beter dan gisteren, het is bewolkt en droog en nu maar hopen dat dat vandaag zo blijft. We gaan met de bus (die vertrekt elke 10 min. over het hele uur vanaf de P) naar Santiago met als hoofddoel de ‘Catedral de Santiago’ en de bedevaartgangers niet te vergeten. De basis voor de kathedraal, gebouwd naast het graf van de apostel Jacobus, werd al in 818 gelegd en daarna diverse keren verbouwd tot wat het nu is. Vanaf 997, toen de stad werd geplunderd en in opdracht van de Heilige Stoel werd herbouwd, begon de onophoudelijke stroom pelgrims.

Uit ANWB Goud. Wanneer u echt als pelgrim bent gekomen, wacht u ook hier de traditionele desillusie, de anticlimax aan het eind van alle pelgrimstochten want ook hier heeft net als in Rome, Lourdes en Jeruzalem de commercie toegeslagen, al is het hier wel iets minder. Wie zijn moede hoofd te ruste wil leggen in het oude gasthuis naast de kathedraal, moet zeer diep in de buidel tasten; waar eens de berooide pelgrim naast de meer gefortuneerde sliep, is nu één van de meest pretentieuze hotels van Europa gevestigd!

Een stadswandeling door Santiago hoeft niet lang te duren lezen we, loop eenmaal rond de kathedraal en je hebt vrijwel alles wat de moeite waard is gezien. Het aantal monumenten, natuurlijk in hoofdzaak gebouwd voor religieuze doeleinden en overwegend in Renaissance stijl. Het centrum rondom de kathedraal noemt men het ‘Casco Histórico’ en heeft, niet verwonderlijk, een plaats gekregen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Tien minuten lopen en je bent in de oude binnenstad, hoe dichter we erbij komen hoe drukker het wordt.

We bekijken de kathedraal en zijn verrast dat het er zo druk is, bijna alle stoelen zijn bezet, niet alleen in de hoofdkerk maar ook in de kapelletjes links en rechts en niet te vergeten bij de biechtstoelen, ook daar zijn de meeste van bezet!
Natuurlijk lopen we het rondje rond de kerk en als we bij de hoofdingang komen ziet dat er niet zo heel fraai uit, de voorgevel inclusief de torens staan in de steigers, dat hebben wij weer!



Mooi om te zien hoe sommige pelgrims op echt de laatste lootjes de kathedraal bereiken en uitgeput maar voldaan neerzakken. Na ons rondje, gaan we weer op zoek naar de bushalte, we hebben een half uur om 1 km te lopen, dat moet toch genoeg zijn. Toch valt het nog niet mee, we dachten het te weten, maar nee hoor, we lopen hartstikke verkeerd! We vragen een politieagent en die stuurt ons gelukkig weer de goeie kant op. Het laatste stukje wordt hard lopen want de bus wil al vertrekken, gelukkig ziet de chauffeur ons aankomen en wacht nog even!

Na de lunch, de zon is er weer regelmatig bij, gaan we weer op pad en rijden naar Muxia dat aan de zo genoemde ‘Costa da Morte’, of te wel ‘Kust van de Dood’ ligt, deze naam herinnert aan de vele scheeps-rampen die hier plaatsvonden en die het gevolg waren van stormen en dichte mist. Het in 2002 vergaan van de tanker ‘Prestige’ was de druppel die de emmer vol ellende deed overlopen. De bevolking richtte haar woede op de regering die veel te lang wachtte met het nemen van maatregelen om de milieuramp te bestrijden.

Onderweg gooien we de tank nog weer eens vol diesel, de pompbediende spreekt zelfs een beetje Engels, dat kun je van de meeste Spanjaarden niet zeggen, en hij begint een praatje, wil graag weten waar we Spanje binnengekomen zijn, hoe we gereden zijn en waar we naar toe gaan, Hij verteld ons ook dat het water in de Atlantische Oceaan erg koud is, de Cantabrische Zee is iets warmer en in de Middellandse is het water lekker warm en dat wisten we natuurlijk al lang! 


In Muxía aangekomen gaan we op zoek naar een overnachtings-plek. In het dorp zelf is nergens plaats, de hele stad staat vol tenten, er is een braderie geweest en er is kermis, een plekje in de buurt van de haven kunnen we wel vergeten. We genieten wel even van een prachtig stukje kust waar de golven meters hoog opspatten als ze de rotsen bereiken. Nog even verder rond gereden en dan zien we een plekje dicht bij het strand, het is inmiddels zonovergoten, de stoelen kunnen weer naar buiten!
Naast mijn stoel zoekt een slak zijn weg tussen de plantjes!


VRIJDAG 11 SEPTEMBER 

Weer verder onder een blauwe lucht waar hier en daar een hele dunne sluier voorzit rijden we naar Cabo Fisterra, komen eerst weer op een hele smalle weg en maken rechtsomkeert, gelukkig vinden we snel daarna de juiste route. In één van de dorpjes waar we doorkomen zien we het bordje Panaderia, gevestigd in het café, annex supermarktje, annex bakker en kopen een ‘Pan’, zoals brood in Spanje heet. In Fisterra is de weg naar de Cabo snel gevonden en zo’n 200 meter voor de vuurtoren is rechts een plek waar je met de camper mag staan.

Cabo Fisterra is de meest westelijke punt van het Spaanse vasteland en het eindpunt van de Camino de Santiago. Veel pelgrims komen hier, na de tocht naar Santiago te hebben volbracht, om hun wandelstok in zee te gooien of om hun kleding of schoenen die ze tijdens de tocht hebben gedragen te verbranden. De naam Fisterra wijst erop dat dit punt in de oudheid als het absolute einde van de wereld gold.



Natuurlijk lopen we naar de vuurtoren en daarachter op de rotsen zijn diverse plekken waar kleding of schoenen kunnen worden verband, bijzonder om te zien hoe enkele pelgrims in dit geval hun kleding verbranden en dat op de foto vastleggen voor de thuisblijvers. Op één van de rotsen staat als symbool een koperen wandelschoen!
In de loop van de middag is het weer afgelopen met het mooie weer en klettert de regen op het dak van de camper.


Van Porto de Espasante naar Finisterra 388 kilometer

Schermafbeelding 2015-09-11 om 14.35.12

Lees verder week 5

2015: NAJAARSTRIP NAAR DE ‘COSTA VERDE’ (week 5)


ZATERDAG 12 SEPTEMBER

Het begin van weer een nieuwe week. Qua tijd zijn we alweer bijna op de helft van deze reis, we zijn benieuwd wat we allemaal nog meer mee zullen maken. Gelukkig is de regen van de afgelopen nacht voorbij, het is nog wel overwegend bewolkt maar af en toe gloren er stukjes blauw aan het firmament.
We gaan op weg naar het havenstadje Muros en op het uitzichtpunt net voorbij Fisterra kijken we nog even achterom naar het westelijkste puntje van Spanje met z’n bijzondere betekenis voor de pelgrims.

Via Cee en O Pindo (AC-550) rijden we de mooie route dicht langs de kust. Op zee zien we de lichtbakens liggen die we gisteravond al hadden zien branden. Een behoorlijk groot stuk op deze route heeft zo te zien een paar jaar geleden in brand gestaan, de bodembedekking heeft zich inmiddels weer hersteld maar met de bomen is dat anders gesteld, heel veel zien er nog steeds zwartgeblakerd uit, we weten dat dat ook nooit meer zal veranderen.


Tegen koffietijd zijn we in Lira en daar willen we ook de camper weer verzorgen, we willen wel maar we kunnen niet, de service-plaats is gesloten en er wordt verwezen naar een plaats zeven kilometer verderop.
We rijden verder en na een paar kilometer zien we het bordje Praia du Sucinos en slaan rechtsaf. Aan het eind van de (doodlopende) weg is een keerpunt en daar stoppen we voor de koffie. Er loopt een wandelpad langs, de ‘Camiño Solidario’, weer eens wat anders dan ‘Camiño de Santiago’!

We stoppen in de haven van Muros dat op de noordelijke oever van de ‘Ria de Muros e Noia’ ligt en zetten de camper aan de kant van de jachthaven. Na de lunch lopen we het stadje in en gaan eerst op zoek naar de Toerist Information, eigenlijk zoeken we een Lavenderia, een waserette, daar zijn we zo langzamer-hand wel aan toe! Een wasserette kennen ze hier niet, ze hebben we een algemene wasplaats zo wordt me verteld en we gaan op zoek, je wilt er je vuilste ondergoed nog niet in wassen, het ziet er niet uit, is overal groen uitgeslagen van de algen, bah! 

In het stadje is het rustig maar de terrassen zitten vol en dat kan ook niet anders want er staan bij de haven zeven grote bussen die hun passagiers/toeristen uitlaten. We spreken een paar Nederlanders, zij zijn bezig met een rondreis van negen dagen en hebben anderhalf uur de tijd om het stadje te bekijken en eventueel iets te eten en dan gaan ze weer verder. Ze gaan op weg naar Cobo Fisterra en Santiago de Compostella!



Wij nemen uitgebreid de tijd om het oude vissersplaatsje te verkennen, en oud is het, dat is overal te zien, veel vervallen gebouwen en huizen die leeg staan, hele smalle enge straatjes en heel veel trappen die meestal ook bedekt zijn met algen net als de wasplaats.
Het is niet alleen kommer en kwel en zijn ook nog wel mooie gebouwen al zijn dat er niet veel!




ZONDAG 13 SEPTEMBER

Dat was me het nachtje wel! We zijn diverse keren wakker geweest vanwege de stortregen die op het dak kletterde en de harde wind die de camper deed schudden alsof het een bootje was, we hebben zelfs even overwogen een andere, meer beschutte, plek te zoeken.
Gelukkig is het voorbij als we rond half negen weer wakker worden, is het buiten weer rustig en is de zon er zelfs weer bij. 



De op paddenstoelen staande betonnen gebouwtjes die we in deze omgeving veelvuldig zien, werden in het verleden gebruikt als ‘koelkast’, de wind kon er doorheen, zo bleef alles lekker koel en de ratten en de muizen konden er niet bij. De ‘koelkast’ op de foto werd gebouwd in 1855 zien we in de ingemetselde steen staan en is nog in originele staat, heel veel van deze gebouwtjes hebben in de loop der jaren een ander kleurtje gekregen. Tegenwoordig worden ze ook voor andere doeleinde gebruikt, zo zagen we er eentje die als vogelvolière in gebruik is!

We volgen de AC-550 verder langs de kust en gaan op weg naar Boiro, passeren heel veel kleine plaatsjes waar het op zondag-ochtend bijna overal nog erg rustig is, alleen in Boiro is er enige activiteit en zijn zelfs de supermarkten open. We komen door Freixo, Noia, Porto de Son, Xuno en Ribeira voor we in Boiro aankomen. Onderweg weer prachtige vergezichten maar het is niet alleen maar mooi wat de klok slaat, er zijn veel vervuilde panden en veel huizen en winkelpanden staan leeg, om over het achterstallig onderhoud maar te zwijgen. 

Hadden we vanochtend toch wel redelijk mooi weer, na de middag is het weer mis, het is fris, 18˚, er staat en harde snijdende wind en de regen komt ons af en toe ook weer opvrolijken!!!!
We hebben wel weer een prima plekje gevonden in Boiro op Praia de Mañóns, direct aan het strand en met uitzicht op zee en blijven hier tot morgen, het is overal slecht weer en dat blijft de komende dagen ook zo, morgen zou het iets beter zijn maar de twee dagen daarna komt er weer veel regen.



MAANDAG 14 SEPTEMBER

Vandaag gaan we op pad naar de camperplaats in Sanxenxo, op de NKC App gezien dat ze daar een wasmachine hebben en daar zijn we inmiddels heel hard aan toe.
Eerst maar weer eens de voorraad aanvullen bij de Lidl en met de navigatie op autobanen mijden komen we al slingerend en heuveltje op en heuveltje af weer door de kleinste uitgestorven plaatsjes waar de boerenkarren de snelheid aardig in toom houden. 


Het is koffietijd en in Carril aan de ‘Ria de Arusa’ stoppen we bij de haven, het is eb en de bootjes die niet op tijd de rivier op zijn gegaan liggen op het droge. In de rivier is het behoorlijk druk, daar waar nog water staat liggen bootjes en staan mensen tot de knieën in het water op zoek naar de tapijtschelp, het zgn. palourdes vissen. Aan een lange stok zit een korf die ze door de bodem slepen en zo halen ze de schelpen naar boven. Weer heel bijzonder om dat te zien. 


Het is redelijk fris buiten, het is 16˚ en af en toe vochtig! Net voor Sanxenxo zien we het bord ‘Castro e Necrópole de A Lanzada’, natuurlijk gaan we kijken wat daar te zien is. Een opgraving uit lang vervlogen tijden, het bewijs dat hier ooit Romeinen hebben gewoond. In de achtste eeuw voor Chr. was het een commercieel centrum met o.a. een fort, een kapel en een kasteel. Nu zijn er alleen nog restanten van de muren te zien. Tegenwoordig staat er naast de ruines een niet onaardig kapelletje en worden er souvenirs verkocht.

We rijden door de camperplaats in Sanxenxo, een plek dicht bij het strand en naast Camping Playa Pragueira, het is niet naast maar op de camping! Er staan twee wasmachines waar een behoorlijke hoeveelheid was in kan en daar maken we dankbaar gebruik van, gelukkig regent het na de middag niet meer  en komt zelfs de zon om de hoek kijken. Een paar grote waslijnen nodigen uit de was buiten te drogen, wat een geweldige service! Na een paar uur wapperen is alles droog en ligt het weer fris en fruitig in de kast!


DINSDAG 15 SEPTEMBER

Het is nu echt herfst, de wind giert om de camper en het regent dat het giet om maar eens een oud gezegde te gebruiken. Vanochtend al vroeg op Weer Online gezien dat het ook niet anders wordt vandaag en daarbij nog kans op zware buien. We liggen lekker lang in bed en komen langzaam op gang, dat komt goed uit want haast hebben we niet! We hebben geen brood meer en wachten op de bakker die rond half tien op de camping komt Om tien uur is de bakker er nog steeds niet en we gaan aan de crackers. Als we om half elf vertrekken is de bakker er nog niet!

Na het late en magere ontbijt gaan we toch weer een stukje verder naar het zuiden, eerst even afrekenen bij de campingbaas, we betalen € 12,00 voor één overnachting zonder stroom en 2 x gebruik van de wasmachine, dat is toch bijna voor niks!
We volgen zoals altijd de kustlijn o.a. de PO-551 en de PO-315, helaas zijn de uitzichten abominabel slecht vanwege de regen, zelfs de viskwekerijen in de baaien dicht voor de kust zijn slecht te zien, het is niet anders we zullen het er mee moeten doen.


We komen door Marin en Bueu voor we in Cangas aankomen waar we bij de haven stoppen voor de lunch. Weliswaar een mooie route al hebben we er door het slechte weer weinig van meegekregen, en het wordt alleen maar slechter, windstoten en slagregens teisteren het land.
Tijdens de lunch willen we even naar Prinsjesdag kijken maar het waait zo hard dat we geen ontvangst hebben, wellicht dat we er vanavond nog iets van mee krijgen.


We besluiten ter plekke niet verder de groen gearceerde route langs de kust te volgen, slaan Baiona en A Guarda dus over en pakken de tolweg/snelweg richting Tui.
Op de burg over de Ria de Vigo, en daar niet alleen, is het goed het stuur vasthouden, je waait zo van de ene op de andere rijbaan als je even niet oplet. Volgens de borden is dit een Peaje maar we hebben geen tolpoort gezien. De eerste afslag na Vigo gaan we de AP-9 weer af en nemen dan de A-55.


We zijn vandaag een aardig stukje gezakt en zijn veel sneller in Portugal dan we hadden gedacht. Rond kwart voor drie Spaanse tijd, kwart voor twee Portugese tijd, steken we de grensrivier de ‘Rio Minho’ over en rijden we Portugal binnen en even over drie/twee uur zijn we op de camperplaats in Vila Nova de Cerveira en we zijn niet de enigen, er staan er al minstens 20 en we zullen niet de laatste zijn die binnenkomt! Het is genoeg voor vandaag, de hoogste tijd om te relaxen.
Eigenlijk moesten we deze slechte dag maar heel snel vergeten!


WOENSDAG 16 SEPTEMBER

Als we opstaan is het weer net zo heftig buiten als gisteren, vannacht tijdens een sanitaire stop was het helder en konden we zelfs sterren tellen. De verwachtingen voor vandaag zijn iets minder heftig dan gisteren, buien en minder wind, maar voorlopig ziet het er buiten nog net zo uit als gisteren.
Vandaag rijden we naar Barcelos, daar is morgen de ‘Haantjesmarkt’ en ik heb me laten vertellen dat dat de grootste en bijzonderste weekmarkt van heel Portugal moet zijn en dat willen we natuurlijk niet missen!

Over de N-13 rijden we naar Viana do Castelo en als het weer een beetje mee zit willen we die stad gaan bekijken. In heel Portugal is Viana beroemd om zijn uitbundige volksfeesten, waaraan de in klederdracht gestoken bevolking een bijzonder cachet geeft. Eeuwenoud zijn de rijk geborduurde kostuums in rood, zwart, blauw en wit en met goud en zilver bestikt en worden tot de mooiste van Portugal gerekend. Ook bijzonder zijn de karakteristieke granieten huizen met smeedijzeren balkonnetjes. Helaas, we zullen het met een foto uit een boekje moeten doen!

De camperplaats in Viana ziet er niet aantrekkelijk uit vandaag, het is één modderboel, gaten en kuilen zijn gevuld met water en de rest bestaat uit modder. We rijden verder over de N-13 en gaan kijken op de camperplaats bij de vuurtoren van Esposende, het is een kale parkeerplaats, weliswaar dicht bij het strand maar met een constant loeiende misthoorn, geen plek voor ons! Het is apart om te ervaren hoe in een half uurtje tijd het weer helemaal om kan slaan van harde wind en regen in droog en zonnig, we kunnen weer naar buiten zonder nat te worden, heerlijk!

Na de lunch rijden we door naar Barcelos, er staan al zes campers en gelukkig is er nog plek genoeg op het asfalt. Het kost even moeite om de wagen waterpas te krijgen maar na een paar pogingen lukt het. In de loop van de middag wordt de parkeerplaats steeds voller met campers en dan komen daar morgen nog de auto’s van de Portugezen bij. We ontmoeten Hans en Ida die ons ’kennen’ van onze site en ook de wintermaanden in Spanje doorbrengen. Afgelopen nacht stonden we op dezelfde parkeerplaats alleen hebben we elkaar toen niet gesproken.

Ida en ik gaan samen het stadje bekijken en gaan eerst op zoek naar het ‘Campo da República’, het grote plein waar morgen de weekmarkt gehouden wordt, we zijn verbaasd dat er midden in de stad zo’n immense ruimte is, vandaag staat het nog vol met auto’s maar morgen zal het vol staan met kramen. Het is gezellig in het oude centrum, halen bij de Tourist Info een plattegrond van het stadje, lopen wat straatjes door, snuffelen in een paar winkeltjes en bekijken de achthoekige ‘Igreja de N.S. do Terço’ met granieten koepel en kristallen kroonluchter.


DONDERDAG 17 SEPTEMBER

Marktdag! Wat een gigantisch markt, nog nooit zo’n grote markt gezien, honderden kramen er komt bijna geen eind aan. Je vindt er behalve de ‘Haan van Barcelos’ in allerlei soorten en maten, vers waren, levende kippen en eenden, aardewerk, manden, meubels, houten speelgoed en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat we misten zijn de op houtskool gegrilde kippen, de in de Algarve alom bekende ‘Kip Piri Piri” en ook die overheerlijke ‘Churos’ringen waar ik me op verheugd had zijn hier niet te vinden.

Na ons rondje over de markt lopen we naar de ‘Torre de Menagem’, een deel van de 15e-eeuwse omwalling, en gaan met de lift naar boven, eenmaal boven heb je een schitterend uitzicht op het plein met de achthoekige kapel, de markt en je kijkt uit over een groot deel van de stad, in de verte zien we de campers.
Barcelos (Galo de Barcelos) is niet alleen bekend om zijn grootste weekmarkt maar daar ligt ook de oorsprong van het nationale symbool van Portugal, ‘DE HAAN’. Overal in Portugal kom je die  HAAN tegen.

De legende van de Portugese Haan die symbool staat voor ‘Onvoorstelbaar geluk”:

Een eenzame pelgrim op doorreis naar Santiago de Compostela komt aan in het stadje Barcelos om daar te overnachten. Tijdens het lokale feestbanket werd er tafelzilver gestolen en de pelgrim werd als eenzame vreemdeling valselijk beschuldigd van diefstal. Tegenover de rechter houdt de pelgrim vol dat hij onschuldig is. De rechter, die een gebraden haan aan het verorberen is, veroordeelt hem toch. Hierop voorspelt de pelgrim dat de haan op het bord van de rechter drie keer zal kraaien als bewijs van zijn onschuld. Op het moment dat men de pelgrim wil ophangen, kraait de haan inderdaad en wordt de man vrijgelaten!





Rond het middaguur zijn we terug bij de camper en gaan op weg naar Vila do Conde, we willen de komende dagen even pas op de plaats maken en doen dat het liefst op een mooi plekje aan de kust. De weergoden werken de komende dagen ook mee en dat maakt het nog een stuk aantrekkelijker om even te genieten,
Er is een officiële camperplaats in Vila de Conde maar we rijden door naar de pier bij het Moorse kerkje, het is er rustig en we zetten de camper bijna op de punt, prachtig, hier houden we het het weekend wel vol! 

In de loop van de middag komen vier in het zwart geklede wat oudere vrouwen het strand oplopen, ze dragen grote tassen, parasols en kleden. Mooi om te zien hoe ze zich uitgebreid installeren en een middagdutje gaan doen, er is er zelfs één die een groot kussen voor onder het hoofd heeft meegenomen en een extra kleed om onder te gaan liggen. Na het middagdutje dat ongeveer zo’n anderhalf uur duurt gaan ze iets eten en na het tussendoortje gaan ze weer een poosje plat, al met al is het vermakelijk om naar te kijken!

Als de vloed opkomt krijgen we een prachtig schouwspel te zien, de golven spatten meters hoog op en slaan over de betonnen dam die in zee ligt, het lichtbaken aan het eind van de dam is soms niet meer te zien!
Een zonovergoten dag eindigt met een mooie zonsondergang.
Na zonsondergang rijden we een klein stukje terug om de nacht door te brengen, gelezen dat het ‘s nachts op de pier nogal onrustig kan zijn met komende en gaande vissers.



VRIJDAG 18 SEPTEMBER

Volop zon als we wakker worden en geen wolkje te zien, we blijven ons het plekje staan, zetten de camper even iets anders en hebben ook nu weer een mooi uitzicht, voor ons de haven en even verderop het Moorse kerkje.
We maken er vandaag een relax dag van, eerst even een paar boodschappen doen bij de Lidl, een afstand van ongeveer 700  meter, en dan lekker naar buiten met een goed boek en van het mooie weer genieten, zo komen we de dag wel door. En ook vandaag net als gisteren een prachtige zonsondergang!


Van Cabo Fisterra naar Vila do Conde, 454 kilometer

Schermafbeelding 2015-09-18 om 19.25.00

Lees verder week 6